Filmowa biografia rosyjskiego pisarza (1821-1881) skupia się nie tylko na burzliwych losach tego „proletariusza pióra”, jak sam siebie nazywał, myśliciela, skazanego za udział w spisku rewolucyjnym, katorżnika, nałogowego hazardzisty, epileptyka, który nie dożył swojej światowej sławy, pozostając za życia w cieniu Turgieniewa i Tołstoja.
Autor „Biesów”, „Idioty”, „Zbrodni i kary”, wreszcie „Braci Karamazow” doznał na Syberii w skrajnych warunkach katorgi – osobliwego nawrócenia.
Jego pisarstwo nazywają Rosjanie duchowym, realizm psychologiczny łączy się w nim z mistyką. Ta zaś prowadzi Dostojewskiego do panslawizmu, idei rosyjskiego przywództwa w Europie, o której zgniłej, zachodniej cywilizacji pisarz miał zdanie jak najgorzsze.
Prawnuk genialnego twórcy, Dymitr Dostojewski przeczytał jego książki dopiero po 1990 roku, stał się pod ich wpływem wierzącym monarchistą. Jest przekonany, że godzina Rosji włażnie nadchodzi w Europie.